Przedsiębiorstwo Wielobranżowe ANPOL w 2014r. wykonało na zlecenie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego 00-071 Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17 remont bram wjazdowych na posesję.
Historia:
Przed 1693 murowany dwór został wzniesiony przez Ernesta Denhoffa, wojewodę malborskiego, na miejscu wcześniejszego drewnianego dworu Kaspra Denhoffa. Była to piętrowa, dziewięcioosiowa budowla z trzyosiowym ryzalitem w głębi posesji przy Krakowskim Przedmieściu. Za dworem ciągnął się aż do ulicy Wierzbowej ogród. Dwór w rękach Denhoffów znajdował się do 1731, kiedy to przeszedł (drogą małżeństwa) w ręce Augusta Aleksandra Czartoryskiego.
Przebudowy:
Około 1760 r. Czartoryscy rozpoczęli przebudowę pałacu – dobudowano boczne ryzality i nadano budowli szatę późnobarokową.
Po 1762 r. wzniesiono boczne skrzydła, a w latach 1765-66 Kordegardę przy Krakowskim Przedmieściu (być może projektu Efraima Schroegera).
Po 1782 r. pałac w rękach Lubomirskich, którzy przebudowali część wnętrz według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Prawdopodobnie też Sz. B. Zug był autorem przebudowy około 1790 r. fasady w duchu klasycyzmu oraz dobudowy portyku kolumnowego przy głównym wejściu. Pałac w XIX w. powoli tracił swój reprezentacyjny charakter zmieniając się w kamienicę dochodową. W skrzydle od strony Ossolińskich (ówczesnej Czystej) urządzono sklepy, między innymi księgarnia Gebethnera i Wolffa. Ogród za pałacem rozparcelowano pod budowę kamienic dochodowych. W 1881 na dziedzińcu pałacu wzniesiono pawilon wystawowy. Autorem projektu był Leander Marconi a inwestorem Gracjan Ungier. Od 1882 pawilon był wynajmowany na filię przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. W 1884 pawilon stał się jedyną siedzibą „Zachęty”, która opuściła swoją siedzibę w dawnym Odwachu. W 1886 r. pałac odkupił hr. Józef Potocki, który rozpoczął restaurację budynku, między innymi wyburzając pawilon Ungra (w 1896) oraz instalując neobarokowe kraty w bramach (projektu Leandra Marconiego).
Około 1924 r. pałac był siedzibą poselstwa Szwedzkiego, przeniesionego później do siedziby własnej przy Bagateli 3.
Odbudowa: Pałac został zniszczony przez Niemców w 1944. Odbudowę w latach 1947-48 prowadził Zygmunt Stępiński pod kierunkiem Jana Zachwatowicza. Niestety nie odtworzono figur nad środkowym ryzalitem wejściowym do pałacu.
Obecnie: pałac mieści siedzibę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Remont bram etapami:
- Sporządzono dokładną dokumentację fotograficzną i opis stanu zachowania obiektu
- Fundamenty murów odkopano, osuszono i wykonano izolację wodoszczelną pod poziomem gruntu
- Skuto odparzony i uszkodzony tynk z całej powierzchni
- Elementy konstrukcyjne oczyszczono z produktów korozji
- Oczyszczono elementy kamienne metodą ciśnieniowo wodną i poddano je osuszeniu
- Wymieniono instalację elektryczną
- Usunięto zniszczone obróbki blacharskie
- Wykuto zmurszałe i osłabione cegły wmurowując w ich miejsca nowe
- Całość wzmocniono preparatami opartymi na estrach kwasu krzemowego
- Zszyto pęknięcia muru kotwami ze stali nierdzewnej
- Zamontowano nowe obróbki blacharskie
- Uzupełniono ubytki w licu piaskowca i wapienia kitami mineralnymi i taszlowaniem
- Nałożono tynki warstwowe, renowacyjne
- Scalono kolorystycznie i zaimpregnowano elementy kamienne
- Pomalowano tynki zgodnie z istniejącą kolorystyką Pałacu Potockich
